Een paar maanden geleden interviewde ik Marjolijn Februari. Misschien plaats ik de tekst hier binnenkort ook nog eens, maar voorlopig is het stuk in twee delen te lezen op hard//hoofd. Deel 1 & Deel 2.
Gisteren schreef ze trouwens een vernietigend stukje over Arnon Grunberg in de NRC, voor niet abonnees: lees het hier. Helaas kan ik Grunbergs column nergens vandaan toveren, daar zult u de VPRO-gids voor moeten aanschaffen.
edit: De uiterst attente Hassan Bahara (lees zijn blog) biedt uitkomst. Lees hier Grunberg column uit de VPRO-gids. (En oordeel vooral zelf.)
Tot slot een (niet geredigeerd) fragment uit het interviewtranscript, dat de uiteindelijke versie niet heeft gehaald. Ik dacht eraan omdat ik een beetje moe ben:
Waar haal je de tijd vandaan?
Tja…
Slaap je weinig?
Nee. Heel veel. Dat is eigenlijk een van de belangrijkste redenen waarom ik eigen baas ben. Ik zou er niet aan moeten denken om iedere ochtend om 9 uur ergens in Den Haag op een kantoor moet zitten. Dat zou ik niet redden.
(…)
Ik ben ook wel ‘s nachts veel wakker. Maar ik slaap lang. Ik heb net een boekpresentatie gedaan voor Marly Huier, die heeft een paar weken geleden een boek over ritme uitgeven en vroeg mij een praatje te houden over de superioriteit van avondmensen op het gebied van intelligentie. Avondmensen zijn intelligenter dan ochtendmensen, dat is door allerlei onderzoek wel vastgesteld.
Toen ik dat las, vond ik dat als ochtendmens een beetje confronterend.
Ja. Zij wilden dat ik dat kwam vertellen. En dat vinden sommige mensen inderdaad vreselijk. Maar het is zo. Maar het feit dat de hele wereld is ingesteld op ochtendmensen maakt dat sommige mensen inderdaad geen baan kunnen houden. Ik kan het wel doen, maar mijn hele dag is kapot als ik … er zijn van die mensen die… parlementariërs die willen dan dat je komt ontbijten in Den Haag om 8 uur. Ik denk ja… een heel enkele keer, als het echt moet, dan wil ik dat soort idiote dingen wel doen. Maar dan ben ik de rest van de dag echt kwijt. En als je in dat soort omgevingen werkt waar dat gewoon is, dan kan dat niet, een raar fenomeen. Dus je zoekt toch altijd die vorm van werken waar je je wel bij voelt. En met die rust die ik daardoor krijg, kan ik eigenlijk flink wat werk verzetten. Een tijdje geleden zat ik naast een CEO van een heel groot bedrijf, die zei tegen mij: ik volg een beetje wat jij doet allemaal, jij werkt zeker wel 80 uur per week. Ik zei: nou, valt wel een beetje mee.
Toch dat beeld had ik ook wel een beetje, 80 uur misschien niet, maar…
Ja maar het werk als je mij zou waarnemen, dan ziet het er allemaal heel kalm uit. Maar werk is natuurlijk toch een kwestie van voortdurend blijven nadenken. Dus ik kan hier naar het dorp wandelen om boodschappen te doen, en intussen blijven doorwerken, en terugkomen en … dus als je een filmploeg achteraan stuurt dan ziet het er niet echt indrukwekkend uit, maar het is voornamelijk dat het nooit ophoudt. Dat maakt het veel.