Ik vond nergens foto van mijn suikerpot. Daarom deze met, als u goed kijkt, een zoutvat en een pepermolen.
Ik las vandaag Marjolijn Februari’s De literaire kring. Getuige haar columns is ze de onbetwiste koningin van de beginzin. U zult begrijpen dat ik, nadat ik het boek open had geslagen, enigszins teleurgesteld was toen ik las: “De suikerpot viel van tafel.”
Hondervijftigeneenpaar pagina’s later viel een geopende suikerpot van mijn eigen tafel. Ik kon het ding ternauwernood met anderhalve vinger vastgrijpen. Mijn eerste gedachte verraadde mijn natuur, ik dacht namelijk: bah, dat gaat ooit weer een keer gebeuren, en dan vang ik hem vast niet.
Pas toen schoot de openingszin van De literaire kring me weer te binnen. Ik bladerde voor de zekerheid terug, en concludeerde dat Februari nog veel betere beginzinnen schrijft dan ik aanvankelijk dacht, of zelfs voor mogelijk had gehouden. Enige foutje: Victor Herwig, de journalist die in het boek opspringt om de pot te vangen, grijpt net mis. Ik zie het maar als een waarschuwing, de volgende keer dat ik over een vallende suikerpot lees, zet ik de mijne voor de zekerheid even terug in de kast.