Economie, daar begrijp ik weinig van. Hoewel ik niet direct in die richting heb gestudeerd, heb ik er wel wat redelijke mensen over horen praten. Ook heb ik af en toe een paper moeten schrijven dat er zijdelings mee van doen had. Daarnaast lees ik natuurlijk regelmatig een krant. Het vanzelfsprekende resultaat is dan dat langzaam duidelijk wordt dat je het niet begrijpt.
Ik bevind me in goed gezelschap, want in heel Europa heb ik mede-amateur-economen die weten wat het concept ‘kous’ inhoudt, maar slechts vage, theoretische vermoedens hebben over het eventuele bestaan van zoiets als een ‘naad’. Politici en commentatoren, noemen we die figuren doorgaans. Ik speel nu de rol van commentator. Dus verwacht van mij geen naad.
Ook deze week snapte ik er weer niets van. Zo las ik bijvoorbeeld twee koppen naar aanleiding van een ‘top der toppen’ op de voorpagina van de NRC: “Woede, scepsis, vragen en een grijns”, over politici die iets met de economie proberen te doen. Daaronder: “Markten reageren rustig”. Dat politici en commentatoren opgefokte emotionele typetjes zijn, dat wist ik, maar dat markten rustig kunnen reageren op onzekerheid, dat was nieuw.
Al dat niet-begrijpen weerhoudt me niet het enorm spannend te vinden. Gelukkig, want kerst is toch ieder jaar min of meer hetzelfde. Eten (dertig liter snert) en cadeaus (een paar nieuwe onderbroeken). Nee, dan de economie, daar gaat mijn hart pas echt sneller van kloppen. Bijvoorbeeld: wat gaat ons kabinet van keihard-snoeien-zonder-vooruit-denken nu weer bedenken? (5 miljard extra bezuinigen? 10 miljard extra? Spannend!) Wat ze ook verzinnen, ik zal het vast niet begrijpen.
Als het niet-begrijpen me teveel wordt, dan probeer ik het terug te brengen tot schoolpleinproporties. In het geval Europa: alle kinderen willen iets (belangen) en doen hun best dat door middel van onderhandelen en bekvechten te bemachtigen (politiek bedrijven). Totdat er iets gruwelijk misgaat (dip) en er iemand gaat huilen (dubbele dip). Resultaat is dat het speelkwartier voorbij is (triple dip), en iedereen door de nieuwe leraar (China) naar binnen wordt gestuurd. Als we het echt bont maken, moeten we (Europa) ‘s avonds misschien wel zonder eten (eten) naar bed. Ziet u? Ik begrijp er niets van.